‎باز  آیم

تا ترا بار دگر در بر کشم

‎جام های ساقی مست

‎ از لب ساغر کشم

‎باز  آیم تا که در بزمت دمی

‎خاطرات تلخ هجر و دوری ات

‎ از سر کشم

‎باز  ایم

‎بانوازش  باستایش

‎با تمام عشق و سازش

‎آن سیاهی

‎و آن شب تاریک را از درکشم

‎بیقرار از شوق دیدار

‎نا صبور از درد شب

‎یک سحر بار دگر

‎سویت بیایم پرکشم

‎پر کنم آن خلوت شب های تار

‎بار روزی قامت سرو ترا

‎ در برکشم
******
‎لیلی حبیب

زنده بـــــودم با تو و بــا هــــــر نفس خندیدنت
روح بـــــر من می دمیــــد از آمـــدن از دیدنت

ســـــر به پای هر خیـــــالت ماندم و تا زنده ام
با تـــــو دارم من سخن ها با همــــــه نشنیدنت

جان بودی تو مــــرا هر دم که با شعـر و غزل
می ستــــودی می ســرودی با سخن سنجیدنت

کی شـــــود پنهان ز چشم سایـــه ها اکنون اگر
وا کنـــــم سر را زیـــــاد لحظه هـــــای چیدنت

 دیدنت اکنون محال در پــــــای بوس لحظه هـا
دست در دست تو یـــــــــــــا کـه آرزوی دیدنت

کــــی فراموشـــــــــــــم شود تا روز مــــــرگ
 جشن میـــــلاد حضـــــور و هـر دمی پرسیدنت

بـــاز کردی دیده گریــــان  باز جان را سوختی
با تغــــافل با ســکوت واهی  با سخن نا گفتنت

من از آن روزی که خود را یافتـــــم در پای تو
طعنـــــه ها بر عشق دادی و برانـــدی از برت

جان لیلی گر مرا بودی رهی بر حریم الفت ات
می شدم با سر به پایت می شدم دور ســـــرت

صبـــــــر باید کرد تا سنگ مــــــــزارم بشکند
گر بخواهی گل برویــد بعد هــــــــــــر تابیدنت

جشن دیــــــدار تو در من شمع امیــــــد حیات
 روز میــــــــــلاد سعادت هاست درهر بودنت
----------------------------------
24 نوامبر 2016
لیلی حبیب

صفای گلشن رویت به اشک وآه من است

صلای صبح سپید از شب سیاه من است

نگاه خود نتــــــوانم گــــــــــرفت از رخ او

جمال اوست که جوینده ی نگاه من است

ز خاک من دمــد از هجر روی او گل عشق

گلی که بوی وفــــا دارد آن گیاه من است
---------------------

لیلی حبیب

اپریل 2014

میــــــل تو داشـت این دل بیتــــاب از الست

یاد و هــــوای کوی تو ام کــرد همچو مست

در راه زندگی همـــــه سـد و سیاق و سنگ

مهــــــر تو هر چه بود سر راه دل شکست

تا جان من شــــــدی به خـــــدا ای گل امید

بیتاب و بیقـــــــرار توام چون غزال مست

پیوند ما چـــــــه موهبتی بود عشــــق را

کان ریشه های درد کشید و ستم گسست

جانم چو در فــــــراق به درد و الم رسید

انـــــدم مجو مرا که دگر رفته ام زدست

----------------------

لیلی حبیب - ورجنیا - ایالات متحده امریکا

June 20 2014
 

بهـــــار در نظــــــرم جلوه کی کند بی تو

خزانی است بهـــــاری که میرسد بی تو

اگــــر چه در شب نوروزم و حلول بهار

شب غمیست که فردا نمی شود بی تو

به آن صداقت حرفــــم قســـم، ز دلتنگی

چو غنچــــــه حرف دلم وا نمیشود بی تو

بهار من به حضور تو صـد نسیمی داشت

کنـون کجاست نسیمی که بر دمد بی تو

چه کـــــــرده ای به دلــم با گلایه میگویم

بیــــا که قامتـــــم از بار غــم خمد بی تو

به هـــــر طرف نگــــرم جلوه های ناز بهار

ولـــی همه ز نگـــــه زود می رمد بی تو

چمـن ز بوی خوشت داشت بوی ریحانی

و حال هر طرفش بوی غــــم دهد بی تو

شبــــم به هیبت یلــــدا نه از سحر خبری

عجب بهــــار که صبحی نمـی دمد بی تو

مرا به وصـل تو هر دم خیال باغ و جمن

دلــی کجاست که میـل چمن کند بی تو

اگر چه دشت شمالی بهشت نـاز شده

هوس مــرا به شمالی نمی کشد بی تو

چنـان به وصل خود ایدوست عادتم کردی

که هیـــــچ گه نــــروم در بر لحــد بی تو
-----------------------
لیلی حبیب

مارچ 23 سال 2017 میلادی

ورجنیا - ایالات متحده امریکا

وطن هردم هوایت بر سرم هست

گل نـــــاز و صفـــایت دربرم هست

شکوفــان خواهمت از جان و ازدل

گلستانت که جــــای دلبرم هست
-----------


پیـامت گـــــــر نیاید ای گل من

هـوایت بر ســـــر و اندر دل من

کجــــــا رفتـــی بهــار عمر رفته

که شد پاییز هجران حاصل من
-----------

لیلی حبیب

آگست 2014 - ایالت ورجنیا

دلــــــم هــــــوای گـــــذر از غم جهان کرده

کـــه یـــــــار دردل من عشـق را نهان کرده

نفس چو میکشم انگار بوی کوی کسیست

مـــــرا هــوای تو ای دوست بی امان کرده

دلـــــم گــــداخت ازین امتــــداد فاصـله ها

که آتشـــی به دل عاشـــــق جهـــان کرده

هــوا هوای امیــــد و فضــــا فضـــای نگــــار

که چنـــــد سال مرا بیشتــــــر جوان کرده

دلم به مهر تو مشغول و گــــرم خاطره ها

که هر چــــه لطف شده یــار مهربان کرده
------------------
لیلی حبیب
می 22 سال 2015
ورجنیا - USA

ما پیــــــر میشویم و زمینــــــگیرمیشویم

یا که اسیــــر پنجــــــــه ی تقدیر میشویم

گاهی صـــــدای زمزمه ی عشق سرکشیم

باری فغـــــــان و نالــه ی شبگیر میشویم

گاهـــــــــی اگـــــــر نرســـد کس به داد ما

مثـــــل کــــــــــلام حق دم شمشیر میشویم

مارا خوش است صحبت و دیدار روی یار

بی او غــــــروب جمعه چه دلگیر میشویم

تا ما نمــــــرده ایم به امیـــــــــــد زنده ایم

فریـــــاد و اشک و سینــه وزنجیرمیشویم

موی سپیـــــــد راه عــــــــــدم میکند عیان

مـا در بیـــــــان فاجعــــــه تفسیر میشویم

عمــــــــر دگـــــــر زموی سپیدم گمان مبر

گاه هم جـــــوان ز حادثـــه ی پیر میشویم

از چــــــــرخ انتظــــار درنـــــگی نمیشود

در انتظــــــــارآمــــدنت پیـــــــر میشویم
------------------------
لیلی حبیب

در تنگنــــای ســـرد و نفسگیر زندگی

نقش حضــــور گــرم ترا نور می کشم

در آرزوی دیـــدن روی تـو روز وشب

من در خیـــال نقش تـــو از دور میکنم

من  یاد های گرم تو و روز های خوب

چــــون آه از دلـــم شب دیجور میکشم

تو عشق میشنــــاسی به اندازه ای غزل
 
 من شعر مبتـــذل کمـــی مغرور میکشم

من شاعــــرم کنــون اگر اغراق سرکنم

با بند شعــــر خوشــــــه انگور میکشم

حلاج متهــــم به بـاور انسان خدایی ام

بر دار عشق گـــــردن منصور میکشم

در شــــام تار و تیــــره ز اه پرحسرتم

با اشک خود ستاره ای پر نور میکشم

درفصل بی نشـــــاط و زمهریر درد ها

من آن بهــار روی تو پر شور میکشم
--------------------------

لیلی حبیب   نومبر 2017