زنده بـــــودم با تو و بــا هــــــر نفس خندیدنت
روح بـــــر من می دمیــــد از آمـــدن از دیدنت
ســـــر به پای هر خیـــــالت ماندم و تا زنده ام
با تـــــو دارم من سخن ها با همــــــه نشنیدنت
جان بودی تو مــــرا هر دم که با شعـر و غزل
می ستــــودی می ســرودی با سخن سنجیدنت
کی شـــــود پنهان ز چشم سایـــه ها اکنون اگر
وا کنـــــم سر را زیـــــاد لحظه هـــــای چیدنت
دیدنت اکنون محال در پــــــای بوس لحظه هـا
دست در دست تو یـــــــــــــا کـه آرزوی دیدنت
کــــی فراموشـــــــــــــم شود تا روز مــــــرگ
جشن میـــــلاد حضـــــور و هـر دمی پرسیدنت
بـــاز کردی دیده گریــــان باز جان را سوختی
با تغــــافل با ســکوت واهی با سخن نا گفتنت
من از آن روزی که خود را یافتـــــم در پای تو
طعنـــــه ها بر عشق دادی و برانـــدی از برت
جان لیلی گر مرا بودی رهی بر حریم الفت ات
می شدم با سر به پایت می شدم دور ســـــرت
صبـــــــر باید کرد تا سنگ مــــــــزارم بشکند
گر بخواهی گل برویــد بعد هــــــــــــر تابیدنت
جشن دیــــــدار تو در من شمع امیــــــد حیات
روز میــــــــــلاد سعادت هاست درهر بودنت
----------------------------------
24 نوامبر 2016
لیلی حبیب
.: Weblog Themes By Pichak :.
