آن صبح سرد
ابری و بارانی پاییز
روز ی که رخت سفر بست از برم
روزی که راه او
می بست دمبدم
سیلاب أشک چشمم
روزی که میسرود
غزل های دلنواز
بهر تسلی من و میکرد التماس
مکن گریه جان من!
میگفت بار بار
خدا را بس است یار
کی تاب اشک های ترا من بیاورم
مگذار راه سفر سخت تر شود
مگذار تا که دوری ما تلخ تر شود
میگفتم ای بهار !
میگفت
باغ من!
آیا بود بهار دگر تا ببینمت؟
میگفت از بهار چه خواهی عزیزمن
میگفتم ازبهار جوانی طلب کنم
شور و نشاط و هم
گل بوسه های نهانی طلب کنم
گفتا که جان و دل!
آرم ترا بهار
با واژه های ناب
با شعر و هم ترانه و تصویر ماهتاب
می آرمت بهار
می آرمت بهار!!
درباغ آرزو و خیال تو می برم
گلواژه های عشق
گلدسته های مهر
تا آن بهار باز
بماند به خاطرت
سرو بلند مهر بروید ز باورت
لیلی حبیب
سپتمبر 2013
تاریخ : پنج شنبه 97/5/4 | 6:32 عصر | نویسنده : laili-HB | نظر
.: Weblog Themes By Pichak :.
