نشــــــه ای نرگس جادوی تو لبریزم کرد

عطرِ پیــــراهن و گیسوی تو لبریزم کرد

شبِ مهتـــــاب شد و باز به دریای خیال

موجِ سودای مـه ی روی تو لبریزم کرد

روی آن زورقِ یـــاد تو نشستم چو نسیم

سفــــرِ شعرِ ســــــرِ کوی تو لبریزم کرد

شبِ عشق و شبِ نـور و شبِ رویایی دل

شوق آن قــامت دلجـــــوی تو لبریزم کرد

لِ یــــادت چمنِ گل شد و، دریای سخن

بیت، بیتِ از غـــزلِ بوی تو لبریزم کرد

یادم آمد خـــمِ ابــــروی تو و گلشنِِ وصل

مستی و ذوق و هیـــاهوی تو لبریزم کرد

دستِ تو شاخــــه اى گل برکفِ لیلا دیدم

شعــفِ واژه اى نیـــــکوى تو لبریزم کرد
---------------------------------------
لیلی حبیب

عشقـــــم هنــــــوز آمدنت را بها کم است

از عشق می نگارم و یک ماجــرا کم است

گاهـــــــــی ترا کنـار خود احساس میکنم

آن لحظه هـــــا بــــرای من مبتلا کم است

خون باد، آن غــــــزل که نریزم به پای تو

عمـــــــری برای یک غزلت اقتدا کم است

سرشارم از خیال تو لیک این کفاف نیست

آن تازگی عشق ز بـــــــــــاغ وفا کم است

تا این غــــزل شبیـــــــه غزل میشود مرا

چیزی شبیه عطر حضــور شما کم است

هجران به شام تیره من خیمه بسته است

لیـــلی هنــــوز آمــدنش را صبا کم است

-----------------------------------
لیــلی حبیب

بیا جانــــــــا عجب دلتنگم امشب

سراپـــا ســــوزم و گلرنگم امشب

شقایق گونه این دل داغ داغ است

ز تب عشق تو خوش رنگم امشب

سبـــــد از واژه هـــــای نور بردار

فشـــان بـــر دامن شبرنگم امشب

چو خاکستـــــر که از داغ سپنــــدی

میــــــــــان شعله ها بیرنگم امشب

بیــــا جانم که دل انــدر برم نیست

زتو دور و به صد فرسنگم امشب

جنون پیوستــــــه دارد شعر لیلی

نوایــی ســــــاز بی آهنگم امشب

لیلی حبیب